Mersin'e geldiğim ilk yıllardı...
Yağmurlu bir günde, bardaktan boşalırcasına müthiş bir yağmur yağıyor... Mersin Sel' teslim olmuştu.
Sonrasında Ecevit hükümetinin kararı ile Mersin "Afet Bölgesi" ilan edilecekti.
Sun TV'de çalışıyordum Mirza Turgut'un önderlik ettiği ekip o dönem başarılı yayıncılık göstermiş ve patronajında beğenisi ile Adnan Menderes bulvarında bulunan Mersin Büyükşehir Belediyesine ait sosyal tesislerinde bir yemek verilmişti.
İlk defa o yemekte görmüştüm...
Çıkışta bana gül satmaya çalışmış...
Sevgilim yok! deyince "bir sevdiğine verirsin" diyerek beni ikna etmişti.
Oysa yıllar sonra anladım ki sattığı gül'ü bana aldıran beyefendiliği centilmenliği işine olan saygınlığı ve sevgi dolu bakışlarıydı.
Sonrasında ise 43 yaşına geldiğim Mersin'in her sokağında taki ölüm haberini alana kadar her köşesinde seni gördüm...
O ne güzel gülen yüzdü...
O ne mütevazilik, o ne sessiz sakinlik, o ne sabır...
Parası olan olmayana çiçek veren adam...
Kim derdi ki sana ki bir gün rahmet dileyeceğim bu satırları kaleme alacam...
Fakirlerin can dostu beyefendi "Süleyman Doğan"
1980'li yıllarda Tıp Fakültesinden ikinci sınıftan atıldığını çok sonraları öğrendim.
Vefatın ile öğrendim o aksak yürüyüşünün nedeni meğer gördüğün işkenceden kaynaklıymış...
Kadermidir nedir dört çocuğundan ikisi engelliydi.
Çiçek satarak ailemi geçindirilir? diyenlere inat...
Sen o tabanlar ile Mersin'i karış karış gezerek koca bir aileye bakmayı başarmıştın...
Kimi zaman ürkek bakışları ile insanları incitmeden yanaşır elindeki gül kovasından nazikçe çıkardığı gülü çiftlere ,sevgililere uzatarak satmaya çalışan adam sen gariplerin kimsesizlerin sokaklardaki kimi olmuş yürek işçisiydin...
Ve şimdi sessizce bu dünyadan göçüp gittin.
Seni tanımasalar da ,hayat hikayeni bilmeseler de simanı Mersin'de bilen elbette onlarca insan olacaktır.
Lakin sen yoksullukla mücadele ederken sevginden saygından hiç yoksun kalmayacaktın.
Sen görüntüde değil gerçekte İnsandın, sen erdemlerin ile alın terini kazanmak için yavşakların sofrasına bile gül uzatmış adamsın...
Ülkenin bunca telaşı arasında senin göçüp gitmen belki bir gazeteye manşet yada gündem olmaz ama dur şuraya ben bir manşet atayım...
"Mersin'i Gül Sessiz Sedasız Göçüp Gitti"
Belleğimde bir seyyar "Çiçek Satıcısı" olarak değil
O kibar gülüşün ile herdaim aklımda gündem kalacaktır.
Ölüm haberini sosyal medyadan öğrendim güzel abim...
Duydum ki her zaman ki o çiçek satma telaşın ile karşıdan karşıya geçerken araç çarpması sonucu hayatını kaybetmişsin...
Öylece etrafa yayılmış gülleri kan kırmızı...
Tabutuna omuz veremedim bir "gül" bırakamadım, belki ama belleğimde o güllerin hep diri ve canlı kalacak.
Kelimeler durmadı. Cümleler dizi oldu ardı ardına...
Biz hakkımızı fazlasıyla helal ettik...Sende hakkını helal et...
Mekanın cennet olsun...
Sana rahmet dilerim Süleyman abi, devrin daim olsun
Işıklar içinde uyu güzel insan...
Not: Bu satırları okuyan sevgili dostlar sizlerden ricam imkanları olanların ailenin dört çocuğuna karınca kararınca bütçelerinin el verdiği kadar burs ve maddi destek sağlamaları...
ÖNDER DOĞAN
TR 110001 0002 0756 8862 6950 08
Mersin Portal-Haber Merkezi
O bir idol uğruna bu duruma düştü okulunu bitiremedi ama o ülkücü geçinen insanlar adama sahip çıkmadı yazık böyle olmamaliydi